On the move

17 oktober 2015 - Voorburg, Nederland

 

Hola lieve mensen! 

Dankjewel voor de leuke reacties op mn vorige verhaal, fijn gevoel dat zoveel mensen meeleven! De tijd vliegt, ik ben inmiddels alweer een maand weg van huis en ben gister vertrokken uit Puerto Viejo. Het is apart om te merken hoe snel ik aan een plek gehecht kan raken, en hoeveel mooie herinneringen ik van mijn weken daar heb. In de tijd tussen mijn vorige blog en nu heb ik weer een hoop meegemaakt, zowel in Puerto Loco als erbuiten.

2 weken geleden op zaterdagmorgen besluiten Alva en ik de bus te pakken naar Bocas del Toro, een eilandgroepje in Panama. We hebben er veel goede verhalen over gehoord dus tijd om zelf een kijkje te gaan nemen. Zondra we Panama via de brug die als border dient binnenkomen merken we dat de sfeer anders is. Waar we in Costa Rica als blonde meiden continu vrolijk gedag gezegd worden, worden we in Panama veel meer lastiggevallen. Niks aan te doen, aanpassen en doorgaan. De tocht via verschillende boten en bussen naar Boca's maakt veel indruk. We slapen in een heel leuk hip hostel waar je ieder moment vanaf de bar het water in kan duiken.We ontdekken de straten van de stad en vallen daarna in  slaap. Als we rond middernacht wakker worden besluiten we een kijkje te gaan nemen in de bar waar iedereen die we die dag spraken het over had. Maar als we buiten komen lijkt het wel een spookstad, alles is dicht en op straat zien we overal politie. We komen erachter dat een former president die in 18 zoveel zijn fuctie vervulde is overleden tijdens de paar uur die we dan in Panama zijn. Wat een timing. Maar goed de volgende avond doen we uiteraard opnieuw een poging en hebben samen met de groep jongeren die we ontmoeten een super leuke avond. Met de politie fully armed op de dansvloer... Dat dan weer wel. We spenderen onze dagen in Panama zwemmend, snorkelend, varend en vooral genietend. Het voelt goed om de "veilige haven" in Puerto Viejo even te verlaten en een nieuwe omgeving te ontdekken. Toch merk ik door even weg te zijn hoe ik op mn gemak ben in Puerto en vind het niet heel erg om terug te gaan naar de Pura Vida vibe die de jungle town zo leuk maakt. De reggae die overal luid afgespeeld word, de vriendelijke mensen en het fijne hostel ben ik heel erg gaan waarderen. 
Bij het verlaten van Panama maak ik een stomme fout. Ik vergeet mn telefoon in het hostel en ontdek dit pas op de boot naar Costa Rica. Gelukkig is mijn exemplaar zo toegetakeld dat niemand hem wil hebbem en heb ik m de volgende dag alweer terug.. Lucky me.

De langer ik in Latijns Amerika ben en de meer uitstapjes naar andere plaatsen ik maak word het me steeds duidelijker dat reizen in dit continent veel chaos is. Het verschil met Europa qua levenstijl en organisatie is zo groot dat het me blijft verbazen. Maar ik omarm het, ik ben immers niet gaan reizen om meer van hetzelfde op te zoeken.  

De afgelopen week in Costa Rica bestond vooral uit het afronden van mn Spaans lessen, surfen en een groot concert met Ky-mani Marley net iets buiten town. Er werden duizenden mensen verwacht maar de opkomst viel tegen. De kaartjes waren prijzig en hierdoor konden veel locals niet naar binnen en het feestje vond dus meer plaats buiten de hekken dat bij het podium. Maar het was een heel gave avond en ik kan zeggen dat ik éen van de Marley zoons heb zien optreden, kicken.

Puerto Viejo is ook wel echt een party plaats en dat maakt het ook savonds heel levendig op straat. Als we op een avond van de ene bar naar de andere wandelen zien we midden op de weg een luiaard tussen de rijdende auto's. Iedereen staat stil om te kijken, behalve Alva. Ze bedenkt zich geen moment en laat alle auto's stoppen om het arme beest terug naar de jungle te helpen. Gaaf wijffie

Na een gezellige laatste avond met een gemixte groep van locals en mensen van het hostel gaan Alva en ik eergisterochtend op weg naar San José. Na 4 weken met zoveel mooie herinneringen is het tijd Puerto te verlaten. Het voelt heel dubbel, waarom een plek verlaten waar ik het zo naar mn zin heb? Maar er is meer te zien in Costa Rica en over 2 weken vlieg ik al naar Ecuador. Alva en ik zouden vandaag opsplitsen en beide onze eigen weg gaan. Toch besluiten we op het allerlaatste moment de plannen te wijzigen en samen naar Manual Antonio te gaan. Een plek met een van de mooste national parcs van het land, waarvanuit we zo wel naar Corcovado als naar het noorden kunnen gaan voor meer beach plaatsen.  

Weggaan uit Puerto voelt een beetje als afscheid nemen op Schiphol een maand geleden. Het echte backpacken gaat nu pas eigenlijk echt beginnen, en dat vind ik heel spannend maar kijk er ook erg naar uit. Toen ik van de zomer Salamanca verliet vond ik dat heel raar, ik had mn eigen plekje, vrienden, school en zo eigenlijk een leventje opgebouwd. Dit zomaar achterlaten voelt onnatuurlijk. Het zelfde voel ik bij het verlaten van Puerto Viejo, maar realiseer me ook dat het een teken is van hoe fijn ik het gehad heb en wat de plaats en daarmee alle leuke dingen die ik daar heb meegemaakt voor mij betekenen. En, als ik het goed doe, denk ik dat dit gevoel nog wel een aantal keer langs gaat komen zo lang ik op reis ben. We will see...

Terwijl ik dit laatste stukje schrijf hebben we Manuel Antonio alweer verlaten na een super dag in het national parc. Vannochtend vroeg zijn we via bus-boot-bus naar Montezuma afgereisd.  Doordat het low season is, is het heel rustig maar het is een heel leuk plaatsje er is genoeg te beleven in de omgeving dus zullen hier een kleine week blijven. Het bevalt me goed om zo rond te reizen en on the move te zijn...

Pura Vida

Veel liefs,
Noortje 

 

 

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

4 Reacties

  1. Marjon:
    18 oktober 2015
    Mooie blog Noor! Keep moving x
  2. Wolfpack member:
    18 oktober 2015
    Wauwie! Genieten babe X
  3. Floris:
    18 oktober 2015
    Noor, met veel plezier lees ik jouw blog met al je reisverhalen. Zo te lezen geniet je met volle teugen en ben je ook niet bang "the beaten trail " te verlaten. Keep going and remember fortune favours the brave !
  4. Opa Hans:
    19 oktober 2015
    Wat een avontuurlijke kleindochter heb ik.
    Mooi verhaal, gelukkig is Alva ook in de buurt.
    Zo'n reusblog smaakt naar meer.
    Wacht rustig af op nog meer verhalen.
    Lieve groeten van Opa Hans